Johan Derksen droomde er lang van om te emigreren naar de Verenigde Staten, maar zag daar op het laatste moment toch van af. In Vandaag Inside legt de oud-profvoetballer en opiniemaker uit wat er schuilging achter die beslissing.
Johan Derksen ging op huizenjacht in Amerika
Derksen legt in de woensdagavonduitzending van Vandaag Inside uit dat hij serieuze plannen had om te emigreren naar de Verenigde Staten: “Ik ging ieder jaar twee keer naar Amerika. Toen ik met pensioen ging, tien jaar geleden, zijn mijn vrouw en ik naar huizen wezen kijken.”
“Typisch Nederlands, maar dat was toen de slechte tijd in Amerika: als je cash afrekende, kon je voor 60.000 tot 80.000 dollar een prachtig huis kopen”, vervolgt Derksen, inmiddels 76. “Ik was vooral gecharmeerd van de staat Maine. Dat is in het Noorden. We waren wel enthousiast hoor.”
Johan Derksen zag in vliegtuig af van verhuizing naar Amerika
Derksen en zijn vrouw zetten uiteindelijk toch een streep door de verhuizing. “Uiteindelijk zaten we in het vliegtuig terug en kwamen we tot de conclusie van: we gaan niet in een land wonen waarin nog steeds de doodstraf bestaat.”
Tafelgast en Amerikakenner Raymond Mens merkt op ‘dat dat per staat verschilt’. Derksen reageert: “Dat verschilt per staat, maar ik vind het wel kwalijk. Ik was veel in Texas en daar is het heel erg.”
Derksen komt vervolgens met wat cijfers om zijn verhaal kracht bij te zetten: “In 2015 zijn er 28 doodstraffen voltrokken in Amerika. Nu zijn we pas halverwege 2025 en zijn er al 29 doodstraffen voltrokken. En waar ik van schrok: in de meeste staten voltrekken ze doodstraffen met een injectie. Er zijn staten waarin je met stikstof wordt verstikt: dat schijnt erg pijnlijk te zijn. En er zijn twee veroordeelden voor een vuurpeloton gezet! Maar dat is toch uit Napoleons tijd!”
“Als je veel in Amerika komt en je kent de verhoudingen daar, dan wordt het een onsympathiek land”, vervolgt Derksen, die nog een voorbeeld geeft: “Voor de mensen die in de bijstand zitten, zijn er speciale winkels met zo’n sticker. Die mensen kunnen dan met bonnen schoenen en een broek halen. Daardoor ziet iedereen dat die mensen in de bijstand zitten. Ik vind het allemaal van die nare trekjes.”