In Pauw & De Wit bespreekt Jeroen Pauw met advocaten Geert-Jan en Carry Knoops de tweede zittingsdag in de zaak tegen Marco Borsato. Ze gaan in op de appjes uit het dossier en de vraag waar de grens ligt tussen onhandig gedrag en strafbaar feit. De verdediging houdt vol dat er ‘geen ontuchtige handeling’ is gepleegd, maar Pauw heeft vraagtekens.
“De vraag is: hoe gedraag je je in zo’n gezin als jij van buiten komt, in dit geval van Marco Borsato?” vraagt Pauw. “En in hoeverre deed hij daar zelf aan mee? We hebben een aantal van die appjes gezien die nu in het dossier zitten. Daarvan vroegen we ons af: waarom zou hij daarin meegaan? Als ik er een paar mag voorlezen…”
Carry reageert resoluut: “Hij is er niet in meegegaan. Sterker nog, hij kwam daar – er was een vriendengroep – en die hele groep had last van die mores binnen dat gezin. Daar is wel degelijk zo nu en dan wat van gezegd. Ze zijn daar níet in meegegaan.”
“Ik heb ook gelezen dat die vrienden dat ook hebben verklaard” ,vult Pauw aan. “En dat klopt”, zegt de advocaat. Pauw: “Maar het werd niet geaccepteerd als er een corrigerende opmerking werd gemaakt.”
Pauw leest appjes voor
Pauw leest vervolgens enkele berichten voor: “15 april 2017 appt Marco Borsato dat hij keelontsteking had en haar dus niet kon zoenen. Maar, schrijft hij, ‘billen aanraken kan wel.’”
Carry legt uit: “Er was in dat gezin een soort spelletje waarbij de vrienden, moeder en dochter het leuk vonden om zich voorover te buigen en door een van de vrienden een klop op de billen te krijgen. Dat was een spelletje. En deed je niet mee, dan kreeg je daar een opmerking over, want dat was leuk. Dáár gaat het over.”
“En over dat zoenen?” vraagt Pauw. Carry antwoordt: “Als ik mijn kleinkinderen op schoot heb, geef ik ze ook een knuffel en een zoentje.” Pauw is verbijsterd: “Maar als ik verkouden ben, zeg ik toch: kom even niet bij mij in de buurt. Je zegt dan toch niet: ik heb keelontsteking, dus we gaan niet zoenen deze keer?”
Vervolgens mengt Geert-Jan Knoops zich: “Weet je, Jeroen, wat volgens mij de misvatting is? Meneer Borsato wordt verweten dat hij seksuele ontucht heeft gepleegd. Maar wat er eigenlijk gebeurt, is dat er nu een sociaal-maatschappelijke norm op hem wordt gelegd. Er wordt gezegd: hij had afstand moeten nemen van dat gedrag, want dat was niet de seksuele mores die wij kunnen tolereren. Maar dáárvoor staat hij niet terecht.”
“Het OM zegt eigenlijk: hij geen afstand heeft genomen, en hij heeft dat gedrag in dat gezin als vrijbrief zag om zelf ook ongepast gedrag te vertonen. Dat is een volkomen verdraaiing van de realiteit”, reageert de advocaat fel. “Er heeft geen ontuchtige handeling plaatsgevonden. Er was misschien sprake van een bepaalde seksuele mores in dat gezin, waarvan meneer Borsato en de vriendengroep achteraf gezien meer afstand hadden kunnen nemen — dat heeft hij ook zelf gezegd.”
Geert-Jan stelt wel: “Ze hebben ook acties ondernomen om dat te veranderen. Meneer Borsato heeft meermalen, dat heeft hij ook in de rechtszaal verklaard, moeder en dochter aangesproken. Maar dat riep weerstand op. Het feit dat iemand met de blik van nu zegt dat hij destijds meer afstand had moeten nemen, kun je niet beschouwen als bewijs van seksuele ontucht. En dáár draait deze hele zaak om.”
Pauw vraagt door: “Maar probeert het Openbaar Ministerie niet juist aan te tonen dat hij zelf misschien ook seksuele grenzen heeft verlegd? Met appjes als: ‘Ik vind je heel lief’, ‘Wat heb je mooie billen’, ‘Een vrijpartij zou goed werken’, of ‘Je kunt het ook zelf doen als je vriendje er niet is’?”
Geert-Jan weerspreekt: “Dat is dus het punt. Die grenzen zijn niet verlegd. Hij is er niet in meegegaan. Alle verklaringen van getuigen, bij de rechter-commissaris en uit de vriendengroep, zeggen hetzelfde: hij is daarin juist níet meegegaan.”
Geert-Jan Knoops reageert op ‘billen’-appje
Pauw blijft kritisch en citeert: “‘Je hebt best mooie billen, maar je billen aanraken kan ik wel’ en ‘Ik kan even niet met je zoenen, want ik heb een keelontsteking’? Daarmee ga je toch mee in zo’n vrije seksuele moraal?”
“Ja, maar dat is nog altijd iets heel anders dan seksuele ontucht”, antwoordt Geert-Jan. “En dat is precies het probleem in deze zaak: er worden sociaal-maatschappelijke normen gebruikt om zogenaamd bewijs van ontucht te creëren.”
Pauw vervolgt: “Er is ook dat moment dat het meisje boven ligt, bloot, de moeder geeft een knipoog en Marco loopt naar boven!’ Carry herhaalt dat er geen ontucht gepleegd is. Als Pauw vraagt aan wie de taak is om de grens te bepalen, wijst Carry naar de moeder. “Meneer Borsato is toch niet verantwoordelijk voor de opvoeding van die dochter? Dat hebben ook de vrienden verklaard”, aldus Geert-Jan.
“Maar u zou denken dat Marco Borsato zelf ook zijn eigen grens moet bewaken, toch?”, wil Pauw weten. “Dat heeft hij gedaan,” reageren de advocaten. “Hij is daar niet overheen gegaan.”
Tim de Wit haakt in en stelt dat het niet klinkt als een vader-dochterrelatie, zoals Borsato omschreef. “Hij heeft nooit de rol van vader op zich genomen, hij heeft nooit de vader willen vervangen” legt Carry uit. “Het meisje vond het fijn dat Borsato zich bemoeide met het gezin en noemde hem peetvader. Dat heeft hij zo gelaten. Hij wilde lief zijn voor haar, haar steunen. Er is nooit een grens overgegaan — althans, dat blijkt nergens uit het dossier.”