Presentatrice en schrijfster Fidan Ekiz blikt in een column voor Vrouw in De Telegraaf terug op haar jeugd en haar eerste s*ksuele ervaring. Opgegroeid in een traditioneel gezin dacht ze lange tijd dat ze een leven zonder s*ks zou leiden.
In haar ouderlijk huis was s*ks voor het huwelijk onbespreekbaar. Ze zag in haar omgeving hoe jonge vrouwen stopten met school om te trouwen, vaak na een vakantie in Turkije, het land van hun ouders. Volgens Fidan werd verloving door ouders gezien als vroom, maar jongeren wisten beter: het was de enige manier om vrijuit te daten en samen te zijn.
Voor haarzelf was trouwen geen optie. “Dan maar een leven zonder s*ks. Hoe erg kon dat zijn? Wie was daar ooit aan gestorven?” schrijft ze.
Over s*ks werd thuis niet gesproken. Als er op televisie intieme scènes verschenen, grepen de kinderen panisch naar de afstandsbediening. Hun vader, die ‘het oog’ werd genoemd, kon zulke beelden niet verdragen.
Omdat de batterijen vaak bijna leeg waren, ontstonden hectische taferelen om het beeld weg te krijgen, soms letterlijk door op de afstandsbediening te slaan.
De kunst van het zoenen leerde Fidan van tv-series, maar zonder het gebruik van tong. Toen ze op haar vijftiende voor het eerst zoende, kreeg ze direct commentaar: “Jij zoent raar, zonder tong.” Het werd niks tussen hen.
Op haar 21e had Fidan voor het eerst s*ks. Dat verliep verre van soepel. Haar partner was zo zenuwachtig dat hij halverwege onwel werd. “Lig ik hier straks naast een lijk? Hoe leg ik dit uit?” dacht ze in paniek. Het liep gelukkig af ‘zonder dat er iemand doodging’. “Een leven zonder seks leek me op dat moment weer even zo erg nog niet”, aldus Fidan.